اکیپ های دانشگاه همش برام بی مفهوم ترین چیز بودن!
حتی قبل رفتنم به دانشگاه!
بودن با پسر و دختر هایی که فقط برای وقت گذرونی عه و اکثرا هیچ پایانی نداره و حتی خیلی وقت ها خوش هم نمیگذره و فقط جنبه ی تظاهر و فخر فروشیِ زندگی گذشته ی هر ادمو داره!
مثلا دغدغه ی این که امروز فلان مانتو با فلان رنگ رژ و فلان کیف و کفش رو بپوشم که شاید اقای xخوشش بیاد!
یا اینکه فلان پسر بهم نگاه کرد!اون یکی سلام کردم!این یکی اسمم رو بلد بود و .
نمیخام بگم من خیلی فلانم و اینا ؛ نه !
ولی هیچ وقت نمیتونم آدم هایی با این دغدغه هارو بفهمم؛حتی اگه مجبور باشم باهاشون زندگی کنم!
شاید یه لبخند بزنم به چیز هایی که با ذوق تعریف میکنن برام و براشون خیلی مههمه و بخش بزرگ زندیشونو تشکیل داده، ولی تو دلم حسرت میخورم که چقدر دغدغه های کوچیکی دارن برای خودشون و دارن شنا میکنن تو اون ها !!
میدونی چیه
بیشتر وقت ها حس میکنم همه دارن همدیگرو سرگرم میکنن تو ظاهر ولی هیچ دوستی و دلسوزی ای پشت هیچ کدومشون نیست! اکثراً البته.
درباره این سایت